Τακης

Στις 7 Μαϊου 1989 η Ένωση αντιμετώπιζε τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ για την προτελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος και της αρκούσε η ισοπαλία για να παραμείνει στην κορυφή της βαθμολογίας.

Η ιστορία κατέγραψε μια νίκη κι ένα πρωτάθλημα που σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά οπαδών της ΑΕΚ. Αυτούς που έφερε στην ΑΕΚ η μεγάλη ομάδα του Λουκά Μπάρλου προς τα τέλη της δεκαετίας του 70 και που έζησαν τα 10 πέτρινα χρόνια που ακολούθησαν από τότε που άρχισε το επαγγελματικό πρωτάθλημα μέχρι το 1989. Με νέο πρόεδρο τότε τον Στράτο Γιδόπουλο, με νέο προπονητή τον Ντούσαν Μπάγεβιτς, με μεγάλο αστέρι τον Οκόνσκι αλλά αθάνατο ήρωα τον Τάκη Καραγκιοζόπουλο (που σημειωτέον, επέστρεψε στο τέλος εκείνη την σαιζόν από πολύ σοβαρό τραυματισμό) η ΑΕΚ επέστρεψε στους τίτλους και έβαλε τις βάσεις για την δημιουργία της μεγάλης ομάδας που έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα και κατέκτησε τρία σερί πρωταθλήματα.

Εκείνο το βράδι κανένας δεν πίστευε στην ΑΕΚ...ο Καραγκιοζόπουλος όμως είχε διαφορετική γνώμη..

«Ακόμα και τώρα όποτε με βλέπουν οι φίλαθλοι και της ΑΕΚ, αλλά και του Ολυμπιακού για εκείνο το γκολ μου λένε. Ειδικά αυτοί του Ολυμπιακού δεν έχουν ξεχάσει και δε μπορούν να πιστέψουν πως τους πήραμε το πρωτάθλημα και μάλιστα με το δικό μου γκολ. Το θυμάμαι πολύ συχνά αυτό το γκολ και τη συγκεκριμένη φάση. Να σας πω την αλήθεια δε χρειάζεται να φτάσουμε κάθε χρόνο στις 7 Μαϊου για να μπω στη διαδικασία να το δω στο ίντερνετ. Το βλέπω αρκετές φορές καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς και πάντα συγκινούμαι. Το κουβαλάω μέσα μου. Είναι απ’ τις στιγμές που μένουν βαθιά χαραγμένες στη μνήμη ενός ποδοσφαιριστή. Πως θα γινόταν διαφορετικά με μένα; Φέρνω εκείνες τις στιγμές στο μυαλό μου και πάντα αισθάνομαι το ίδιο πράγμα. Ότι ήταν ένας τίτλος που τον δικαιούμασταν απόλυτα και γι’ αυτό μας βοήθησε ο Θεός να τον κατακτήσουμε», τόνισε ο Τάκης Καραγκιοζόπουλος στο enwsi.gr. Όσο για το τι έχει μείνει πιο έντονα χαραγμένο στη μνήμη του από εκείνο το βράδυ της 7ης Μαϊου:

«Θυμάμαι τις οδηγίες του κ. Μπάγεβιτς πριν περάσω στο παιχνίδι. Στόχος μας ήταν αρχικά να κρατήσουμε την ισοπαλία, αφού ήταν αποτέλεσμα που μας συνέφερε. Μπήκα μέσα, έπαιξα το 1-2 με τον Οκόνσκι και έφτασα κοντά στην περιοχή. Πέρασα τον Αλεξίου. Έκλεισα τα μάτια και σκόραρα. Από εκεί και πέρα δεν ήξερα τι έκανα. Χαρακτηριστικά θα σου πω ότι αρχικά έκανα κίνηση να πανηγυρίσω μπροστά στους φιλάθλους του Ολυμπιακού, αλλά αμέσως συνειδητοποίησα ότι οι δικοί μας φίλαθλοι ήταν στην άλλη πλευρά. Δεν είναι όμως μόνο το γκολ που πέτυχα εγώ. Ήταν οι δύο αποβολές που είχαν προηγηθεί. Οι εκπληκτικές αποκρούσεις του Οικονομόπουλου. Το διώξιμο του Μανωλά με το κεφάλι πάνω στη γραμμή. Ήταν η επιβράβευση των κόπων μας. Πραγματικά υπέροχες στιγμές που δε θα τις ξεχάσω ποτέ. Όπως δε θα ξεχάσω ποτέ την αγάπη που μου δείχνει ο κόσμος σε κάθε ευκαιρία. Τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου».

Ο προπονητής της ΑΕΚ το 1989 και τωρινός εκτελεστικός διευθυντής της ομάδας μίλησε στην εφημερίδα Goal για την 7η Μαϊου 1989:

«Θυμάμαι ακόμα εκείνο το ματς. Πώς θα μπορούσα να το ξεχάσω; Ηταν ένα παιχνίδι πολύ σημαντικό και για τις δύο ομάδες, ένας τελικός που θα έκρινε το πρωτάθλημα. Είχαμε ετοιμαστεί πολύ καλά, είχαμε πάθος και θέληση. Κυρίως, είχαμε τη δίψα δέκα ολόκληρων χρόνων για να οδηγήσουμε ξανά την ΑΕΚ στην πρώτη θέση. Λίγοι είχαν πιστέψει σε εκείνη την προσπάθεια, αλλά καταφέραμε όλοι μαζί να ενωθούμε, να δουλέψουμε και να φτάσουμε στον στόχο μας. Δεν είχαμε ξεκινήσει καλά, αλλά ξεπεράσαμε κάθε πρόβλημα. Ξέρετε πώς είναι αυτά. Κάθε φορά που κερδίζεις κάτι για πρώτη φορά είναι πολύ σημαντικό. Είναι μοναδικό. Για εμένα είναι κάτι που δεν πρόκειται να ξεχαστεί ποτέ. Ήταν το καλύτερο, γιατί υπήρξαν συνθήκες που δεν πρόκειται να υπάρξουν ξανά. Ελπίζω να ζήσουμε σύντομα ξανά με την ΑΕΚ τέτοιες και μεγαλύτερες επιτυχίες».