Βασιλισσα

Μπορεί να έχουν περάσει 46 χρόνια, αλλά κανείς δεν ξεχνάει ότι σαν σήμερα η ΑΕΚ στέφθηκε Κυπελλούχος Ευρώπης κι έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που κατέκτησε ευρωπαϊκό τίτλο!

Η σημερινή ημέρα αποτελεί μία σπουδαία επέτειο όχι μόνο για την ΑΕΚ, αλλά και για ολόκληρο το ελληνικό μπάσκετ. Σαν σήμερα πριν από 44 χρόνια, η ΑΕΚ κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων και δίκαια στην καρδιά των Ελλήνων πήρε τη θέση της "βασίλισσας".

Η σημερινή, είναι η πρώτη επέτειος χωρίς το Γιώργο Αμερικάνο, αρχηγό της θρυλικής εκείνης ομάδας, που κάθε χρόνο τέτοια μέρα συνήθιζε να πηγαίνει μια βόλτα από το Καλλιμάρμαρο, για να ξανανιώσει στο ελάχιστο κάτι από την επική εκείνη βραδιά. Σίγουρα όμως ο "Παγκόσμιος" θα βρεί έναν τρόπο να έιναι και απόψε εκεί, και ας μην τον βλέπουμε εμείς...

Όσοι τυχεροί παρακολούθησαν από κοντά εκείνο το σπουδαίο ματς (κι ήταν αρκετοί οφείλουμε να ομολογήσουμε), έχουν ανεξίτηλα γραμμένες στο μυαλό τους εικόνες που δεν πρόκειται να σβήσουν ποτέ.

Ένα κατάμεστο Καλλιμάρμαρο να έχει φορέσει τα γιορτινά του, μία συγκλονιστική ραδιοφωνική μετάδοση από τα χείλη του Βασίλη Γεωργίου, χιλιάδες κεράκια αναμμένα που φώτισαν ξαφνικά τις μέχρι εκείνη τη στιγμή σκοτεινές εξέδρες (ο τότε φωτισμός έφτανε μόνο για να βλέπουν οι παίκτες και να αγωνίζονται).

Ήταν μία νύχτα που αναμφισβήτητα αποτέλεσε σημείο αναφοράς όλων των ομάδων και των επιτυχιών που ακολούθησαν στο μπάσκετ σε διασυλλογικό επίπεδο.

Η αρχή για την αναρρίχηση στην κορυφή!

Τη σεζόν 1967-68 διεξήχθη για δεύτερη φορά το Κύπελλο Κυπελλούχων με τη συμμετοχή της ΑΕΚ που την περασμένη αγωνιστική περίοδο είχε αναδειχθεί Κυπελλούχος Ελλάδας.

Η ΑΕΚ παρατάχθηκε εκείνη τη σεζόν με τον Νίκο Μήλα στον πάγκο της και ένα αμιγώς ελληνικό ρόστερ που αποτελούνταν από τους Γιώργο Αμερικάνο, Χρήστο Ζούπα, Γιώργο Τρόντζο, Λάκη Τσάβα, Αία Λαρεντζάκη, Στέλιο Βασιλειάδη, Αντώνη Χρηστέα, Νίκο Νεσιάδη, Πέτρο Πετράκη και Ανδρέα Δημητριάδης.

Η ομάδα εκείνη είχε αναπτύξει τέτοια χημεία και είχε περισσό πάθος για διάκριση που μετά την κατάκτηση του ευρωπαϊκού τίτλου, κατέκτησε και το πρωτάθλημα Ελλάδας (1968), παίρνοντας τα ηνία από τον Παναθηναϊκό.

Στα της ευρωπαϊκής διοργάνωσης, η ΑΕΚ δεν πήρε μέρος στην προκριματική φάση απ' όπου πήραν το εισιτήριο για τους "16" επτά ομάδες.

Στη "φάση των 16", έγιναν διπλά παιχνίδια και η ΑΕΚ απέκλεισε με μία ήττα (82-72) και μία νίκη (65-85) την ισπανική Βιτόρια που τέθηκε αντίπαλός της.

Έτσι, λοιπόν, η ομάδα του Νίκου Μήλα βρέθηκε στα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων, όπου μετά από δύο συγκλονιστικά ματς με αντίπαλο την Άντερλεχτ βγήκε νικήτρια και πήρε το εισιτήριο για τους ημιτελικούς. Μάλιστα, η πρόκριση κρίθηκε στο ένα καλάθι αφού στο πρώτο παιχνίδι η ΑΕΚ επικράτησε με 76-54 και στον επαναληπτικό ηττήθηκε με 54-74.

Πέταξε έξω την τροπαιούχο Βαρέζε

Στα ημιτελικά της διοργάνωσης, η κληρωτίδα έφερε την ΑΕΚ αντιμέτωπη με την ιταλική Βαρέζε η οποία ήταν και η κάτοχος του τροπαίου. Το έργο των Αμερικάνου, Τρόντζου, Ζούπα και των υπολοίπων παιδιών ήταν αρκετά δύσκολο...

Κι αυτό φάνηκε κι από τους δύο αγώνες που έδωσαν οι δύο ομάδες με φόντο την πρόκριση στον μεγάλο τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Τελικά, και πάλι η ΑΕΚ χαμογέλασε ένα καλάθι διαφορά, καθώς έχασε 78-60 από τους Ιταλούς, αλλά τους νίκησε με 74-54.

Το τέλος του δεύτερου αγώνα, βρήκε τους παίκτες της "Ένωσης" να γίνονται ένα κουβάρι και να πανηγυρίζουν έξαλλα τη μεγάλη τους επιτυχία. φτάνοντας μέχρι τον τελικό.

Κι όταν μία ομάδα είναι τόσο κοντά στην κατάκτηση ενός τίτλου, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ότι το κίνητρο και η θέληση για διάκριση "θεριεύουν" στις καρδιές των παικτών για να φτάσουν στο πολυπόθητο τρόπαιο.

Αυτό συνέβη και με τους παίκτες του Νίκου Μήλα οι οποίοι στον τελικό έμελλε να αγωνιστούν κόντρα στη Σλάβια Πράγας. Μάλιστα, η τελευταία είχε νικήσει δύο φορές την Φόρβερτς Λειψίας και ήταν το μεγάλο φαβορί για τον τίτλο...

Ο αξέχαστος τελικός στο Καλλιμάρμαρο

Το Καλλιμάρμαρο επιλέχθηκε να φιλοξενήσει τον τελικό της 4ης Απριλίου του 1968... Η Αθήνα δεν διέθετε κατάλληλο κλειστό, παρά μόνο το ιστορικό γήπεδο του Σπόρτιγκ το οποίο πάντως ήταν πολύ μικρό.

Έτσι, επιλέχθηκε η λύση του ανοικτού γηπέδου που θα χωρούσε και πάρα πολύ κόσμο. Κι έτσι έγινε... Τον τελικό παρακολούθησαν περί τις 80.000 φιλάθλων, όχι μόνο φίλοι της ΑΕΚ αλλά και του αθλητισμού γενικότερα, καθώς ήταν ένα μοναδικό αθλητικό γεγονός που θα διεξαγόταν στην Ελλάδα.

Κι αποτέλεσε ρεκόρ Γκίνες αυτή η προσέλευση κόσμου σε αγώνα μπάσκετ όπως μπορείτε να δείτε παρακάτω...

Κόντρα στην ΑΕΚ παρατάχθηκε εκείνο το απόγευμα η Σλάβια Πράγας των Ζίντεκ, Ρουσίσκα, Μίφκα, Μπάροχ, Άμερ, με μοναδικό στόχο να γράψει με τη σειρά της ιστορία.

Όμως, οι Έλληνες παίκτες είχαν διαφορετική άποψη. Ο Αμερικάνος με 29 πόντους και ο Τρόντζος με άλλους 24 οδήγησαν εκ του ασφαλούς την ΑΕΚ, καθ' όλη τη διάρκεια του αγώνα. Από την άλλη, οι 31 πόντοι του Ζίντεκ δεν ήταν αρκετοί...

04/04/1968 Καλλιμάρμαρο: ΑΕΚ - Σλάβια Πράγας 89-82 (47-38ημ.).

AEK: Aμερικάνος 29, Tρόντζος 24, Zούπας 12, Bασιλειάδης 11, Λαρεντζάκης 6, Xρηστέας 4, Tσάβας 3.

Σλάβια Πράγας: Zίντεκ 27, Pουζίτσκα 25, Mπάροχ 12, Mίφκα 14, Tόμασεκ 4, Kονοπάτσκο, Aμερ.

Στην ιστορία έμεινε η ανταπόκριση της Εκίπ

Ο απεσταλμένος της γαλλικής Εκίπ που βρέθηκε στην Ελλάδα περιέγραψε γλαφυρά τα όσα έγιναν εκείνο το απόγευμα του Απρίλη στον αττικό ουρανό.

Στην περιγραφή του, ο Γάλλος συνάδελφος, αναφέρθηκε επίσης στο ρεκόρ προσέλευσης σε αγώνα μπάσκετ... "Η 4η Απριλίου 1968 θα αποτελέσει σταθμό στην ιστορία του μπάσκετ. Για πρώτη φορά στην Ευρώπη και ασφαλώς σε ολόκληρο τον κόσμο 80.000 θεατές παρακολούθησαν έναν αγώνα. Δυο ώρες πριν από την έναρξη του τελικού καμία θέση δεν είχε μείνει ακάλυπτη στο μαρμάρινο στάδιο.

Παρά το γεγονός ότι πολλοί φίλαθλοι δεν μπόρεσαν να βρούν εισιτήριο, χιλιάδες ήλθαν και στάθηκαν έξω από τα προπύλαια του Σταδίου, για να παρακολουθήσουν τον αγώνα από τον... θόρυβο των εκδηλώσεων. Ο έναστρος ουρανός αυλακωνόταν από χιλιάδες χρωματιστές φωτοβολίδες κάθε φορά που η ελληνική ομάδα σημείωνε ένα καλάθι και πάνω από δύο ώρες η ιαχή "ΑΕΚ-ΑΕΚ" κάλυπτε κάθε άλλο θόρυβο.

Θεέ μου, τι βοή ήταν αυτή χτες βράδυ στην Αθήνα. Ποτέ δεν έχει γίνει μια παρόμοια ατμόσφαιρα μπάσκετ, τόσο εξαιρετική, αλλά και τέτοιου πάθους".